Wyniki wyszukiwania dla
Publikacja ma na celu poinformowanie mieszkańców o prawach dotyczących działań samorządowych, oraz oferuje porady i wskazówki na temat składania inicjatyw lokalnych. Na początku wyjaśniony zostaje termin inicjatywy lokalnej – jest to wspólne przedsięwzięcie mieszkańców i samorządu, może dotyczyć prawie każdej sprawy, która znajduje się w kompetencjach danego samorządu. Informuje również, że władze mają obowiązek określić za pomocą uchwały tryb składania i oceny wniosków o realizację inicjatyw. Następnie przedstawione zostaje pojęcie budżetu partycypacyjnego inaczej zwanego obywatelskim. Tematem takiej inicjatywy może być każda sprawa o istotnym znaczeniu dla społeczności lokalnej, np. zmiana nazwy ulicy lub wysokość opłat komunalnych. Kolejną omawianą formą inicjatywy jest branie udziału w konsultacjach społecznych. Można podczas nich dyskutować na tematy związane z przestrzenią lokalną. Takie konsultacje wcale nie muszą być regularnymi spotkaniami z mieszkaniami, mogą to być wiadomości SMS, formularze internetowe lub sądy. Ostatnią rzeczą poruszoną w publikacji jest dbanie o fundusz sołecki. Jest on kwotą wydzieloną w budżecie gminy, która jest zagwarantowana dla poszczególnych sołectw w celu poprawienia warunków mieszkańców. Kwota zazwyczaj liczy od kilku do kilkunastu tysięcy złotych i jej wysokość zależy od zamożności gminy. Pieniądze z funduszu sołeckiego można przeznaczyć na wyposażenie lokalnej świetlicy, budowę placu zabaw lub organizację festynów. Pieniądze muszą być wydawane zgodnie z zadaniami własnymi gminy i służyć poprawie warunków życia, decyzja mieszkańców o ich przeznaczeniu jest wiążąca. W tekście można również znaleźć propozycję zgłoszenia się do akcji Masz Głos w celu pomocy w realizowaniu inicjatyw lokalnych.
„Organizowanie społeczności lokalnej – metodyka pracy środowiskowej” Marka Rymszy i Barbary Bąbskiej jest drugim tomem poradnika z tytułowej serii, poświęconym metodologicznym i praktycznym zagadnieniom form pracy środowiskowej opartej na tzw. Modelu Organizacji Społeczności Lokalnej (OSL). Głównym adresatem poradnika są pracownicy lokalnych ośrodków pomocy społecznej, jednak wskazówki w nim zawarte dotyczące pracy na rzecz lokalnych społeczności mogą stanowić cenne źródło informacji zarówno dla pracowników placówek kulturalnych i oświatowych jak i dla działaczy społecznych i wszelkich aktywizatorów życia społeczno-kulturalnego na poziomie lokalnym. W poszczególnych rozdziałach poradnika znajdziemy szczegółowe informacje dotyczące prac z Modelem OSL – począwszy od charakterystyki, diagnozowania oraz wyszukiwania adresatów działań, poprzez zastosowanie odpowiednich narzędzi przy realizacji działań, wyszukiwanie odpowiednich strategii pracy oraz kwestii dotyczących załatwiania spraw formalnych, a kończąc na konkretnych przykładach ukazujących zastosowanie Modelu OSL w praktyce (Swarzędz, Radomsko, Częstochowa). Treść poradnika jest przedstawiona w zwarty i wyczerpujący sposób. Jednym z tych elementów jest powtórzenie istotniejszych według autorów elementów tekstu na marginesie i wyszczególnione ich kolorem czerwonym. W poradniku zastosowano również ramki z różnymi kolorami tła, odpowiadającymi za trzy rodzaje odniesień do głównej części tekstu. Pierwsza ramka „Z życia wzięte” podaje konkretne przykłady z dokumentacji środowiskowych przeprowadzonych w ramach testowania podejścia OSL. W drugim rodzaju ramki przytaczane są kluczowe fragmenty Modelu OSL. Trzeci rodzaj ramki to odniesienia z literatury przedmiotu kluczowe dla działań środowiskowych. Zastosowanie kolorowych ramek pomaga lepiej zorientować się czytelnikowi w poszczególnych elementach poradnika – jedyne co może budzić pewne zastrzeżenia – z całą świadomością zastosowania autorskiej stylistyki graficznej poradnika – to ramki dotyczące literatury przedmiotu, w których użyto nasyconego koloru czerwonego. Nawet podczas krótszej lektury czytanie odniesień z czerwonych ramek jest męczącym dla oczu doświadczeniem. Poradnik Marka Rymszy i Barbary Bąbskiej jest dobrze opracowanym kompendium wiedzy dla każdego komu zależy na rozwoju swojej metodyki pracy środowiskowej oraz przybliżeniu pomocnych narzędzi, które mają pomóc w osiągnięciu zamierzonych na tym polu celów. Przybliżając założenia Modelu OSL poradnik akcentuje wywołanie trwałej zmiany społecznej i rozwoju wspólnoty – co niewątpliwie jest dojrzałym postulatem, stojącym w opozycji do wielu propagowanych współcześnie działań w przestrzeni kulturowej jakże często nacechowanych powierzchownością i oderwaniem od kontekstu lokalnej społeczności.
Opracowanie powstało w ramach serii „ABC organizowania społeczności lokalnej”. Skierowane jest do służb społecznych i organizacji pozarządowych, a przede wszystkim do osób, które za cel stawiają sobie zainicjowanie na terenie gminy działań z zakresu Organizowania Społeczności Lokalnej. Publikacja wyjaśnia czym jest usługa Organizowania Społeczności Lokalnej (OSL) oraz pomaga zrozumieć i poznać jej wartości. Autorki podkreślają, że realizacja usługi OSL to proces długofalowy, „mający formułę szerokiej aktywizacji oraz edukacji”. Przedstawione zostały także korzyści, zalety korzystania i wdrażania tego rodzaju działań w lokalnej społeczności. Wyróżnione zostały takie korzyści jak: ideologiczno-polityczne, społeczno-psychologiczne, instytucjonalne czy metodologiczno-warsztatowe. „Organizowanie społeczności lokalnej – usługa społeczna” prezentuje także gotowe rozwiązanie sytuacji i przedstawia wskazówki, które warto wykorzystać w podejmowaniu działań lokalnych. Ważne było także zwrócenie uwagi na to, że w większości przypadków praca w społecznościach lokalnych nie jest prowadzona w prawidłowy sposób. Ośrodki pomocy społecznej ograniczają się do organizowania jednorazowych przedsięwzięć, które nie powodują trwałych zmian społecznych. Jednak pojawiają się także ośrodki rzeczywiście wdrażające usługi OSL oraz inne tego typu rozwiązania, są to m.in.: Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Częstochowie, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Radomiu, a także ośrodki znajdujące się w: Łapach, Katowicach i Gdyni. W opracowaniu zawarto także ekspertyzę Mirosława Grewińskiego dotyczącą modelu organizowania społeczności lokalnej. OSL jest płaszczyzną współdziałania, na której pojawienie się miały wpływ takie procesy jak globalizacja, presja konkurencyjności w kontekście konieczności rozwoju rynków pracy i mobilizacji zasobów pracy. W ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki usługi społeczne, w tym te związane z pracą socjalną, aktywną integracją, pobudzaniem i organizowaniem społeczności lokalnych, stały się elementem inwestycji Europejskiego Funduszu Społecznego.
“Któż z nas nie chciałby oddać głosu na inicjatywę zrzeszającą ludzi, innowacyjną i przyszłościową? Myślę, że każdy. Broszura ,,Dlaczego centrum usług społecznych?” jest skierowana do nas, czytelników, mieszkańców lokalnych oraz obywateli Polski. Tekst ma na celu zapoznanie z nowym projektem prezydenta RP, ale jego głównym celem jest przekonanie odbiorców do tejże jednostki organizacyjnej, a także przedstawieniem jej superlatyw, korzyści. W nawiązaniu do vacatio legis, czyli zapoznaniu się ze zmianami i przygotowaniu do nich, przedstawione są założenia, z którymi odbiorcy powinni się liczyć. Centrum Usług Społecznych (CUS) ma być miejscem, gdzie usługi będą skupione w jednym miejscu, a mieszkańcy dostaną wsparcie bez względu na okoliczności. Jest to projekt przede wszystkim dobrowolny, a nie przymusowy. CUS ma w zanadrzu wachlarz zmian, czyli:
-Wszystkie opcje w jednej –poprzez połączone ze sobą instytucje, zespoły mają dostęp do wielu funkcji
-Wszyscy członkowie, w różnych grupach wiekowych otrzymają pomoc i wsparcie.
Najważniejszą funkcją jest jednak integracja wspólnot, gmin i lokalnych społeczności, co uważam osobiście za bardzo dobry pomysł, ponieważ zniweluje to bariery między ludźmi oraz pozwoli na wyjście ze sfery samotności i da poczucie jedności ludziom, tego, iż nie są sami i są w dobrych rękach. CUS integrować będzie się także z instytucjami pobliskimi i zagranicznymi, tak, by dawać doświadczenie i zdobywać je. Nastawione na współpracę, ma pewne założenia, niezbyt wygórowane. Projekt to korekta pewnych błędów z przeszłości, tak jak funkcjonowanie OPS. CUS chce określić, czego brakuje mieszkańcom, na podstawie tego, co już posiadają. Bardzo celnym trafem jest koordynacja działań poprzez głęboką współpracę z innymi stowarzyszeniami i instytucjami. Broszura wspomina także, czym są usługi społecznej co należy przez nie rozumieć. Wspomina o zbieraniu i analizowaniu danych o nich. Zakłada, iż inicjatywa będzie miała na względzie dobro obywatela. Projekt chce inwestować w obywateli, gminy i społeczności i kapitał.
Wsparcie i integracja dla osób w różnych sferach życiowych i miejscach pozwoli na stworzenie więzi lokalnej i terytorialnej i poczuciu tożsamości a także zmniejszeniu izolacji.
Broszura jest częścią pakietu materiałów edukacyjnych zatytułowanego: „Jak utworzyć i prowadzić centrum usług społecznych”. W jego skład wchodzi siedem publikacji rozwijających najważniejsze zagadnienia związane z tworzeniem i funkcjonowaniem nowopowstałych centrów usług społecznych. Z dniem 1 stycznia 2020 roku weszły w życie przepisy ustawy o realizowaniu usług społecznych, a wraz z nimi zgoda na powstanie CUS. Po podpisaniu ustawy była ona przez kilka miesięcy przygotowywana do oficjalnego wejścia w życie. Kancelaria Prezydenta RP zleciła dwójce socjologów – Tomaszowi Kaźmierczakowi i Arkadiuszowi Karwackiemu – stworzenie materiału, który przybliży nową instytucję, zaproponuje sposoby zarządzania usługami społecznymi i nakreśli funkcje ważnych specjalistów: organizatorów i koordynatorów indywidualnych planów usług społecznych. Tak powstała opisywana broszura, zatytułowana: „Zarządzanie usługami w centrum usług społecznych”, dotycząca centrum usług społecznych zaprojektowanego jako instytucja „jednego okienka” i jego roli w lokalnej społeczności. Skupia się ona na konkretnych zadaniach CUS: integracji usług społecznych, rozbudowy ich lokalnej oferty, „szycia na miarę” – procesu świadczenia oraz koordynacji współpracy międzyinstytucjonalnej i międzysektorowej. Przedstawienie nowowprowadzonej ustawy oraz jej znaczenia dla społeczności zawarto w pierwszym podrozdziale tekstu. Autorzy odpowiadają, dlaczego wymaga ona zaangażowania i wprowadzenia w obieg publiczny.
Pierwsza część broszury zawiera wiedzę głównie merytoryczną, która tworzy podstawę teoretyczną dla drugiej części, nazwanej przeze mnie praktyczną. Tłumaczy ona drogę zarządzania i koordynowania pracy w CUS oraz prezentuje prawdopodobne wyzwania, które pracownicy mogą napotkać na swojej drodze. Całość materiału zawarta w publikacji skierowana jest do osób zainteresowanych zarządzaniem i współtworzeniem centrów usług społecznych. Przekazuje podstawową wiedzę i możliwą drogę prowadzenia takiej instytucji; wraz z problemami ukazuje ich możliwe rozwiązania, wszystko przedstawione etapowo. Ciekawym elementem publikacji są wyróżnione kafelki z esencjonalną wiedzą. Zawarte są w nich najistotniejsze definicje, artykuły prawne i cechy niezbędne u pracowników CUS. Wprowadzają one urozmaicenie graficzne w tekście znajdującego się w broszurze.
Publikacja dotyczy inicjatywy lokalnej na temat akcji „MASZ GŁOS”, a jej tytuł brzmi: „Jak wspólnie z władzami pracować nad swoimi pomysłami”. Jest to akcja, należąca do ogólnopolskiej inicjatywy, która wspiera mieszkańców w działaniach na rzecz ich najbliższego otoczenia. Publikacja omawia działania i przedsięwzięcia, jakie realizują członkowie danej społeczności lokalnej np. miasta, wsi czy osiedla, chcąc dokonać czegoś dobrego i pożytecznego dla swojej okolicy. Akcję tę podjęła Fundacja im. Stefana Batorego, która powstała w 2006r w Warszawie. Jest ona skierowana do mieszkańców danej społeczności lokalnej, którzy pragną podzielić się swoimi propozycjami i sugestiami i chcą się wykazać aktywnym działaniem dla wspólnego dobra. Celem akcji „MASZ GŁOS” jest pomoc osobom z całej Polski we współpracy z samorządami oraz w wprowadzaniu stopniowych zmian i angażowaniu do aktywnych działań kolejnych osób. W publikacji zostały szczegółowo omówione wszelkie wytyczne, potrzebne do realizacji wybranych przedsięwzięć i projektów. Dużym walorem akcji „MASZ GŁOS” jest to, że mieszkańcy różnych społeczności lokalnych nie tylko zgłaszają swoje pomysły i koncepcje na wybraną działalność, ale również deklarują się i biorą udział w ich realizacji, poprzez świadczenia pracy, świadczenia pieniężne, rzeczowe lub inne oraz są odpowiedzialni za przyjęte na siebie zobowiązania. Ważnym zadaniem akcji „ MASZ GŁOS” jest pokazanie, że wszyscy ludzie mogą mieć udział w tym co się dzieje w ich powiecie czy gminie. Aktywność i pomysłowość obywateli, oraz dobra wola gminy są tutaj bardzo znaczące, aby wynik pracy ogółu mógł być korzystny i satysfakcjonujący. Kluczowym czynnikiem lokalnej inicjatywy jest ścisła współpraca z samorządami, opierająca się na wzajemnym zaufaniu i lojalności. W publikacji przedstawiono i podano ciekawe przykłady budowania współpracy między obywatelami, a urzędem gminy. Jednym z przykładów może być wybudowanie przez mieszkańców osiedla boiska do gry w siatkówkę, do którego urząd gminy dostarczył im potrzebne materiały. W treści publikacji omówione również zostały ważne działania lokalne, będące istotnym czynnikiem, który korzystnie wpływa na rezultat przyjętych przedsięwzięć. Przykładami takich działań związanych np. z infrastrukturą są m.in. naprawy ulic osiedlowych i chodników, wszelkie remonty szkół czy innych instytucji publicznych. Jeśli chodzi o kulturę, to przykładami mogą być np. renowacje zabytków, wyjścia do teatru czy prowadzenie działalności kulturalnej w placówkach edukacyjnych. Inicjatywa lokalna zajmuje się także podtrzymywaniem i upowszechnianiem tradycji narodowych, poprzez pielęgnowanie polskości oraz rozwój świadomości narodowej. Działa również na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych, organizując np. wystawy starych, miejskich pocztówek. Inicjatywa lokalna prowadzi także działalność charytatywną, promującą wolontariat, organizując np. koncerty dla chorych dzieci. Upowszechnia także kulturę fizyczną, przygotowując zawody sportowe, jak biegi przełajowe czy turnieje piłki nożnej. Zajmuje się również działalnością turystyczną, do której należy m.in. organizacja wycieczek. Inicjatywa lokalna działa także na rzecz ochrony zwierząt i przyrody, a do jej zadań należy np. budowa paśników dla dzikich leśnych zwierząt, jak również budek lęgowych dla ptaków. Publikacja zawiera opis podstawowych dokumentów, które są niezbędne przy podejmowaniu uchwały o inicjatywie lokalnej przez urząd gminy. W publikacji wyjaśnione jest dokładnie, kto i w jaki sposób może zgłosić inicjatywę lokalną, do której ogłoszenia obowiązkowe są dwa głosy, chociaż mile widziane jest poparcie, większej liczby głosów.
Analiza dotyczy praktyk i metod partycypacji obywatelskiej w zarządzaniu gminą. Publikacja wskazuje na formy udziału mieszkańców w zarządzaniu gminą. Skierowana jest do władz samorządowych, które powinny umożliwiać obywatelom rozwiązywać problemy lokalne, wspomagać ich i współpracować z nimi.
Uwzględnia instytucjonalne oraz proceduralne formy udziału mieszkańców w zarządzaniu gminą. Skierowana jest do ustawodawcy, zalecenia dotyczą zmian ustawowych wzmacniających udział obywateli, a niektóre rekomendacje dotyczą działań, które można podjąć w obowiązującym stanie prawnym, aby uczynić narzędzia partycypacji bardziej skutecznymi.
Formami udziału mieszkańców w zarządzaniu gminą są: rady gminy i komisje rady, młodzieżowe rady gminy, gminne rady seniorów, rady działalności pożytku publicznego, gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. Rekomendacje proponowane przez autora tekstu mają na celu uruchomienie zaangażowania większej grupy mieszkańców o różnych poglądach i perspektywach, zwiększając poprzez to szansę na znalezienie nowatorskich pomysłów na rozwiązywanie wspólnych problemów.
Autor publikacji wskazuje na nowatorskie i innowacyjne metody konsultacji społecznych takie jak e-konsultacje, panele obywatelskie/grupy fokusowe, sondaż deliberatywny, sąd obywatelski, a także rozpowszechniony już budżet obywatelski. Twórca rekomenduje takie rozwiązania, ponieważ wiążą się z minimalnymi kosztami oprogramowania oraz moderowania dyskusji i mogą być z powodzeniem wprowadzane również w mniejszych gminach.
Celem prezentacji jest przedstawienie istniejących form działania mieszkańców gminy i wskazanie rozwiązań, które uskutecznią ich funkcjonowanie. Istotne jest, aby jak największe grupy mieszkańców, mających różne poglądy mogło uczestniczyć w rozwiązywaniu problemów powstających w miejscach ich zamieszkania.
Publikacja ma na celu zaprezentowanie i sprawdzenie schematu postępowania w procesie partycypacyjnym dotyczącym gospodarowania przestrzenią. Na samym początku tekstu spotykamy się z przedstawieniem przez autorów różnych definicji pojęcia partycypacja i wybraniem przez nich takiego, które będzie obowiązywać w ich publikacji. Dalsza część publikacji wyjaśnia jakie metody badań zostały zastosowane do obserwacji oraz jak będzie przebiegać plan realizacji projektu, aby móc uzyskać konkretne spostrzeżenia i refleksje. Opisany został dokładny schemat postępowania w kilku etapach z wyjaśnieniami jaki ma przynieść cel. Następnie do poszczególnych schematów opisano przebieg procesu badawczego oraz jakie przyniósł on efekty. Tekst kończy się podsumowaniem całych badań i ogólną refleksją związaną z całym zaplanowanym schematem.
Przedstawiona publikacja porusza bardzo ważny proces udziału życia społeczeństwa w życiu publicznym. Zestawiając ze sobą miasto, które posiada małą ilość mieszkańców i jest słabo zurbanizowane z osiedlem, które jest przeciążone informacjami daje ciekawe wnioski. Badania miały na celu przedstawienie w jaki sposób samorządy mogą działać efektywniej, aby mieszkańcy angażowali się w decyzję dotyczące ich otoczenia. Tekst skierowany zatem jest do osób pracujących w samorządach, aby móc pokazać w jaki sposób można zachęcić mieszkańców do aktywnego udziału w życiu społecznym danej miejscowości oraz nad czym powinni pracować, aby działania przynosiły zamierzone efekty.
Program który został opisany w Raporcie stanowi część działań związanych z projektem: „Rewitalizacja obszaru ul. Lubartowskiej i dawnego Podzamcza w Lublinie poprzez ożywienie gospodarcze obszaru za pomocą zintegrowanej poprawy zarządzania zasobem komunalnym, działań społecznych i poprawy stanu zabudowy zabytkowej – uzupełnienie Programu Rewitalizacji Lublina dla wskazanego obszaru”. Program opiera się na danych badawczych min. pozyskanych przez analizę dokumentów oraz wywiady eksperckie. Tak uzyskaną wiedzę wykorzystano przy kształtowaniu modeli aktywizacji społecznej i kulturalnej formułujących program. Raport zawiera ponadto diagnozę problemową omawianego obszaru. Znajdziemy w nim także opis podjętych od 2015 roku działań aktywizujących w tym obszarze miasta.
Raport przygotowany przez Stowarzyszenie Społecznie Zaangażowani powstał w ramach projektu pilotażowego pn. „Opracowanie modelu prowadzenia rewitalizacji obszarów miejskich na wybranym obszarze w Mieście Łodzi – etap 2”, realizowanego przez Miasto Łódź. Zawiera on opis działań podjętych w ramach wdrażania mikrograntów skierowanych do wspólnot sąsiedzkich wraz z ewaluacją zrealizowanych inicjatyw przy udziale samych zaangażowanych przedstawicieli sąsiedztw – realizatorów działań. Co więcej na podstawie podjętej współpracy z mieszkańcami przy realizowaniu lokalnych mikro-inicjatyw autorzy zaproponowali w raporcie Model Wspierania Budowania Wspólnot Sąsiedzkich. Zawiera on min. rekomendowaną ścieżkę wsparcia mieszkańców. Również wskazane zostały wybrane dobre praktyki mogące być inspiracją do przyszłych działań na rzecz budowania wspólnot sąsiedzkich.
Publikacja to obszerny i wciąż aktualny swoisty podręcznik tworzenia oraz funkcjonowania Domu Sąsiedzkiego – miejsca, w którym mieszkańcy danej dzielnicy, osiedla etc. mogą aktywnie działać na rzecz swojego otoczenia i innych współmieszkańców, w oparciu o własne siły i zasoby. Przestawiona tu idea Domów Sąsiedzkich zakłada nie tylko wspieranie aktywności społecznej mieszkańców oraz odpowiadanie na potrzeby lokalnych społeczności, lecz przede wszystkim długofalowość tych działań. W publikacji po zapoznaniu się z tłem historycznym powstawania Domów Sąsiedzkich i założeniami do opracowania modelu Domu Sąsiedzkiego znajdziemy więc dokładne wytyczne organizacyjne, wskazówki dot. ewaluacji działań, ale również informacje uwzględniające aspekty finansowe oraz prawne, niezbędne przy planowaniu działania wymagającego, ze swego założenia, długiej perspektywy czasowej.
Publikacja powstała w ramach projektu „Gdański model wolontariatu seniorów – krok I” realizowanego przez Regionalne Centrum Wolontariatu w Gdańsku, dofinansowanego ze środków Rządowego Programu na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2012-2013. Celem projektu było opracowanie zasad współpracy oraz aktywizacji społecznej osób powyżej 60 roku życia. Znajduje to odzwierciedlenie w przedstawionym modelu aktywności społecznej seniorów. Ciekawe i innowacyjne rozwiązanie w ramach modelu to zaproponowany przez jego twórców Gdański Fundusz Senioralny. Drugim filarem modelu było wypracowanie formuły funkcjonowania wolontariatu seniorów. Model przedstawiony w publikacji wynika z przeprowadzonej i opisanej w pierwszej części diagnozy problemowej. Następnie twórcy przedstawiają wypracowane narzędzia i metody aktywizacji społeczno-obywatelskiej seniorów. Na ostatnią część publikacji składa się zbiór wybranych dobrych praktyk zrealizowanych w ramach w/w projektu.
Projekt zrealizowany został przez Związek Stowarzyszeń Forum Lubelskich Organizacji Pozarządowych, dofinansowany ze środków Rządowego Programu na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020.
To projekt opisujący obszary i formy aktywności społecznej oraz uczestnictwo obywatelskie seniorów w Lublinie, zamieszkujących wybrane dzielnice. Jako aktywność społeczną przyjęto udział badanych we wszelkich działaniach grupowych podejmowanych w swoich społecznościach na rzecz innych osób lub dla tzw. dobra wspólnego, przejawiających się nie tylko jako uczestnictwo w formalnych organizacjach pozarządowych, ale także we wspólnotach nieformalnych (np. parafialnych) oraz działaniach podejmowanych indywidualnie (np. pomoc sąsiedzka). W ramy partycypacji obywatelskiej wpisano natomiast zaangażowanie w działanie demokratycznych struktur organizacji państwowej i/lub struktur samorządu lokalnego (w tym m.in. udział w konsultacjach społecznych, budżecie partycypacyjnym, wyborach na wszelkich szczeblach, lecz również zainteresowanie wydarzeniami w kraju, mieście oraz dzielnicy). Z uwagi na pogłębiające się starzenie demograficzne społeczeństwa polskiego badanie daje obraz aktywności w wymienionych obszarach bardzo istotnej grupy. Ustalona próba badawcza nie jest wprawdzie liczebna, ale na uwagę zasługuje rozkład procentowy kobiet i mężczyzn, odzwierciedlający propocję występującą w całej polskiej populacji osób powyżej 60 roku życia, wyodrębniono także kategorie wieku. Przede wszystkim jednak uwzględnić należy miejsca, w których typowano badanych –pierwszy kontakt z badanymi odbywał się poza miejscami gromadzącymi zwykle najbardziej aktywnych i zaangażowanych seniorów (np. kluby seniora, osiedlowe domy kultury), oraz szczegółowość badania, mimo stosunkowo niedługiego czasu trwania wywiadu (ok. 30-40 min.). We wnioskach seniorzy wyłaniają się jako grupa o istotnym kapitale społecznym, której potencjał powinien być na szczeblu lokalnym wykorzystywany wieloobszarowo, czemu sprzyjać mogłoby działanie wg zawartych w raporcie rekomendacji.
Poradnik przedstawiający najważniejsze etapy postępowania przy podejmowaniu oddolnych inicjatyw lokalnych, uwzględniający również możliwość skorzystania z zaproponowanych rozwiązań przez organizacje pozarządowe oraz przedstawicieli sektora publicznego. Wprowadza jako model działania model 3P – Przygotuj, Przeprowadź, Pokaż inicjatywę lokalną. Tak też zbudowana jest struktura poradnika w przyjaznym układzie graficznym, wyszczególniającym różnego rodzaju treści składające się na jego całość.
W publikacji omówiono najważniejsze etapy przygotowania zarówno pod względem formalnym jak i merytorycznym inicjatywy lokalnej z uwzględnieniem zapisów Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wskazuje zarówno na przydatne wzory postępowań jak i na przykłady dobrych praktyk oraz możliwych obszarów wykorzystania. Ciekawe w modelu wydaje się dostrzeżenie istotności upubliczniania działań lokalnych jako ważnego czynnika wpływającego na finalny rezultat podjętych działań ale także jako elementu edukacyjnego w zakresie aktywności obywatelskiej.
Poradnik zawiera zarówno rozwiązania z zakresu prawnego jak i zakresu budowania współpracy między mieszkańcami a samorządami lokalnymi. W poradniku znajdują się także przykładowe wzory dokumentów niezbędne np. przy podejmowaniu uchwały samorządu o inicjatywie lokalnej.
Centrum OPUS powstało w 1999 r. z myślą o tym, by ułatwić ludziom działanie na rzecz innych. Nic nie cieszy nas tak, jak praca z osobami, które postanowiły zmienić coś na lepsze w otaczającym nas świecie. Działamy po to, by ułatwić im pracę.
