Tag: analiza badawcza

Broszura ta jest częścią pakietu edukacyjnego „Jak utworzyć i prowadzić centrum usług społecznych”, sporządzonego przez Kancelarię Prezydenta RP. Powstała ona w związku z ustawą z 1 stycznia 2020r. o realizacji usług społecznych przez CUS – Centrum Usług Społecznych. Wyjaśnia, dlaczego diagnoza jest ważna i przedstawia krok po kroku jej realizacje. Mówi o tym, że powinna ona być źródłem informacji na temat społeczności oraz lokalnych instytucji i organizacji we wszystkich gminach. Zadaniem jej ma być identyfikowanie problemów i podawanie sposobu ich rozwiązywania. Władza centralna ma informować władze gminy o potrzebach jej mieszkańców, a Rada gminy na tej podstawie opracowuje program usług społecznych. Opracowywany przy pomocy diagnozy materiał ma służyć przez 5 lat i może być aktualizowany. Przed przekazaniem diagnozy władzom gminy, powinna ona być skonsultowana ze wspólnotą samorządową. Dobra diagnoza powinna zawierać: wieloaspektowość, kompleksowość, zróżnicowanie metod badawczych i partycypację. Przebieg diagnozy to planowanie, badanie i redagowanie raportu. Ważne jest zestawienie potrzeb i to, w jaki dostępny sposób można je zrealizować. Pytania powinny być odpowiednio sformułowane, a wskaźniki odpowiednie do założeń diagnozy. Wybór metod i technik badawczych zależy od tego, jakich informacji się poszukuje. Broszury powinny być powszechnie dostępne, przejrzyste i autentyczne Końcowy etap to ustalenie wspólnego stanowiska oraz wysłanie raportu z przebiegu konsultacji. Przygotowanie diagnozy przez podmiot zewnętrzny może być niewiarygodne ze względu na brak kontroli niedostateczny kontakt ze społecznością lokalną. Z kolei przeprowadzenie badań przez pracowników CUS – Centrum Usług Społecznych, obarcza ich dodatkowymi obowiązkami. Istnieje też ryzyko braku wsparcia przez władze lokalne. Uniknięcie tych zagrożeń jest możliwe, jeśli zbierze się kompetentny zespół ludzi z CUS – Centrum Usług Społecznych oraz władz lokalnych odpowiedzialnych za całość przedsięwzięcia. Gminy nie mają obowiązku tworzenia jednostek CUS – Centrum Usług Społecznych, mają tylko taką możliwość.  

Raport O partycypacji. Podsumowanie badań i analiz dotyczących partycypacji obywatelskiej w Polsce jest kolejnym z takich opracowań które przygotowała Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”. Ma więc on istotną wartość z punktu widzenia ciągłości analizy i obserwacji zagadnienia partycypacji obywatelskiej w zmieniającej się rzeczywistości społeczno-politycznej, w której zagadnienie to staje się nie nowym podejściem a preferowanym zarówno na poziomie lokalnym jak i ogólnopolskim. Raport jest omówieniem przeprowadzonych badań oraz kwerendy danych zastanych dotyczących partycypacji obywatelskiej. Zarówno badania jak i kwerenda były ograniczone merytorycznie ze względu na obszerność materiału – metodologia badań omówiona została w ostatnim rozdziale. Pozwala to z jednej strony zapoznanie się na początku z materiałem właściwym raportu, z drugiej zaś może być wykorzystane jako efektywny wzór dla przyszłych badań z tego zakresu. Materiał oraz badanie to wynik projektu Konsultacje z zasadami, realizowanego przez Pracownie Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia” z Fundacją Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych i współfinansowanego z Funduszy EOG w ramach programu Obywatele dla Demokracji. Raport rozpoczyna się od przedstawienia szerokiego kontekstu udziału obywateli w sferze publicznej w Polsce. Następnie wskazuje dostępne na czas powstawania raportu rozwiązania i regulacje umożliwiające działania partycypacyjne, włączające obywateli w działania decyzyjne. A są to referenda lokalne, inicjatywy lokalne, fundusz sołecki oraz budżet partycypacyjny. Omówione zostają przy tej okazji skala wykorzystania poszczególnych rozwiązań oraz jeśli było to możliwe zmiana w czasie jaka zaszła w ich obrębie. Odrębnym zagadnieniem przedstawionym w raporcie jest udział organizacji pozarządowych w lokalnych konsultacjach społecznych.

Projekt zrealizowany został przez Związek Stowarzyszeń Forum Lubelskich Organizacji Pozarządowych, dofinansowany ze środków Rządowego Programu na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020.

 To projekt opisujący obszary i formy aktywności społecznej oraz uczestnictwo obywatelskie seniorów w Lublinie, zamieszkujących wybrane dzielnice. Jako aktywność społeczną przyjęto udział badanych we wszelkich działaniach grupowych podejmowanych w swoich społecznościach na rzecz innych osób lub dla tzw. dobra wspólnego, przejawiających się nie tylko jako uczestnictwo w formalnych organizacjach pozarządowych, ale także we wspólnotach nieformalnych (np. parafialnych) oraz działaniach podejmowanych indywidualnie (np. pomoc sąsiedzka). W ramy partycypacji obywatelskiej wpisano natomiast zaangażowanie w działanie demokratycznych struktur organizacji państwowej i/lub struktur samorządu lokalnego (w tym m.in. udział w konsultacjach społecznych, budżecie partycypacyjnym, wyborach na wszelkich szczeblach, lecz również zainteresowanie wydarzeniami w kraju, mieście oraz dzielnicy). Z uwagi na pogłębiające się starzenie demograficzne społeczeństwa polskiego badanie daje obraz aktywności w wymienionych obszarach bardzo istotnej grupy. Ustalona próba badawcza nie jest wprawdzie liczebna, ale na uwagę zasługuje rozkład procentowy kobiet i mężczyzn, odzwierciedlający propocję występującą w całej polskiej populacji osób powyżej 60 roku życia, wyodrębniono także kategorie wieku. Przede wszystkim jednak uwzględnić należy miejsca, w których typowano badanych –pierwszy kontakt z badanymi odbywał się poza miejscami gromadzącymi zwykle najbardziej aktywnych i zaangażowanych seniorów (np. kluby seniora, osiedlowe domy kultury), oraz szczegółowość badania, mimo stosunkowo niedługiego czasu trwania wywiadu (ok. 30-40 min.). We wnioskach seniorzy wyłaniają się jako grupa o istotnym kapitale społecznym, której potencjał powinien być na szczeblu lokalnym wykorzystywany wieloobszarowo, czemu sprzyjać mogłoby działanie wg zawartych w raporcie rekomendacji.