Mieszkalnictwo społeczne. Raport o stanie polskich miast.
Powszechnie wiadomo, iż jednym z głównych czynników poprawy jakości życia mieszkańców jest zapewnienie wysokich standardów mieszkaniowych. Potrzeba egzystencjalna jaką jest niezbędność posiadania mieszkania często ma wpływ na inne sektory życia społecznego ludności takich jak np.: chęć założenia rodziny. Niestety w przypadku Polski, od dłuższego czasu dominuję niski poziom zaspokajania potrzeb mieszkaniowych obywateli. Najczęściej ten problem można zauważyć w miastach.
Zwracając uwagę na statystyki można zauważyć, iż w 1990 r. liczba mieszkań komunalnych w Polsce wynosiła 1980,3 tys., stanowiąc 16,7 % ogółu zasobu mieszkaniowego. Od tamtej pory liczba ta nieustannie spada, przykładem tego jest rok 2016, gdzie liczba lokali stanowiła 10,6% ogółu mieszkań. Taka sytuacja może zostać określona niewykorzystaniem potencjału obszarów bądź złym zarządzaniem. Małe zainteresowanie polityką mieszkaniową jest szczególnie zauważalne w przypadku mieszkań komunalnych, których liczba ciągle maleje.
Innym ważnym problemem z jakim boryka się państwo jest znaczna ilość pustostanów. Powracając do danych statystycznych, w 2016 roku największa liczba lokali niezamieszkałych dominowała w Warszawie (8,9 tys., co dawało10,5% zasobu gminy), Łodzi (7,0 tys., co stanowiło 14,0% zasobów gminy), Wrocławiu (1,8 tys., dające 5,6% ogółu mieszkań gminy), Katowice (1,8 tys., czyli 11,0%) oraz w Bytomiu i Szczecinie (odpowiednio 1,5 tys.-11,1% oraz 1,3 tys.- 6,7%). Przyczyną tegoż zjawiska w znacznej mierze jest niewłaściwa polityka czynszowa, gdzie przeważają nieekonomiczne stawki niedostosowane do standardów lokali. Konsekwencją są utrudnienia w poprawie warunków mieszkaniowych.
Raport posiada również informacje dotyczące mieszkań socjalnych, a raczej ich brakach w przestrzeni i życiu społecznym. Lokale te są niezbędne dla najbiedniejszych gospodarstw oraz dla osób, którzy zostali eksmitowani. Deficyt mieszkań niesie za sobą szereg negatywnych konsekwencji jakimi są m.in.: blokady procedur eksmisyjnych.
Autorzy tekstu zwrócili również uwagę na inne aspekty polityki mieszkaniowej w Polsce takie jak np.: dodatki mieszkaniowe, prywatyzacja mieszkań gminnych, mieszkania dla seniorów, Wieloletnie programy gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy czy chociażby społeczne budownictwo czynszowe i towarzystwa budownictwa społecznego.
