Tag: instytucje miejskie

Śmiało można rzec, iż najtrudniejszym wyzwaniem dla polskiej administracji publicznej jest zarządzanie obszarami funkcjonalnymi w przestrzeni miejskiej. Celem powstania raportu była konieczność skumulowania wiedzy dotyczącej działania samorządu, aby ukazać niewłaściwie oraz dobre przykłady postępowania. Takie założenie było nakierowane na usprawnienie procesu zarządzania rozwojem w miastach oraz metropoliach.  

Jak wynika z publikacji, w 2016 roku gminy należące do zewnętrznych stref Miejskich Obszarów Funkcjonalnych prowadziły działania mające na celu sformalizowanie współpracy międzygminnej. Słowo “współpraca” najczęściej jest rozumiane jako dwustronne porozumienie pomiędzy ośrodkiem wojewódzkim, a okolicznymi gminami. Wspólne prowadzenie prac pomiędzy tymi instrumentami nie jest jednak łatwe z racji uprzedzeń, gdzie obie strony wzajemnie snują oskarżenia oraz podejrzenia. Przykładami prawidłowej integracji są Miejskie Ośrodki Funkcjonalne w Poznaniu, Szczecinie, Trójmieście oraz konurbacji górnośląskiej. Relacja te charakteryzują się wspólnym działaniem w celu rozwoju ośrodków miejskich wraz z poszanowaniem autonomii członków stowarzyszenia.  

Innym zjawiskiem zauważalnym w przestrzeni jest odsuwanie się ośrodków metropolitalnych jakimi są Warszawa oraz Kraków od własnych obszarów funkcjonalnych. Autorzy raportu tłumaczą to samowystarczalnością miast oraz niechęcią do rozwiązywania problemów w sąsiednich samorządach. Dodatkowo w obszarach funkcjonalnych, należy również zwrócić uwagę na temat jakim jest zarządzanie przez wchłanianie. Niektóre z miast, zamiast współpracować z gminami z najbliższego otoczenia, przyłączają ich tereny do własnych powodując ich “wchłonięcie”.  

Ponadto autorzy omówili w raporcie inne aspekty związane z zarządzaniem oraz współpracą w miejskich ośrodkach funkcjonalnych takie jak m.in: przedstawili idee Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych czy skomentowali zjawisko efektywnego transportu publicznego.  

Głównym założeniem publikacji jest przedstawienie Urban Lab, znanym również jako laboratorium miejskie, jako instrument współpracy władz z podmiotami takimi jak: mieszkańcy, przedsiębiorstwa, oraz podmioty naukowe. Relację pomiędzy tymi jednostkami mają na celu poprawę jakości życia obywateli poprzez innowacyjne rozwiązania problemów wraz z praktycznym wykorzystaniem zasobów miejskich w celu osiągniecia dodatkowych zysków. Autorzy mieli na celu przekazanie jednostką samorządów lokalnych oraz mieszkańcom, wiedzy na temat innowacyjnych sposobów myślenia w planowaniu projektowym w celu osiągniecia zamierzonego rozwoju.  

Całość podręcznika podzielona jest w głównej mierze na cztery części. Pierwsza z nich poświęcona jest wyjaśnieniu terminu Urban lab. Chodzi tu o zagadnienia związane z m.in.: przedstawieniem koncepcji Urban lab, określeniem kto bierze udział, tworzy oraz zarządza laboratorium miejskim. Ponadto wyjaśniono tu kwestię finansowania działalności instrumentu. Druga część podręcznika dotyczy zakresu działania Urban labu obejmującej tematykę m.in.: innowacji technologicznych oraz społecznych czy zarządzania przestrzenią. W przypadku trzeciej i czwartek części określono etapy działania oraz dobre praktyki.  

Chcąc w prawidłowy sposób wykorzystywać potencjały miasta ważna jest komunikacja między środowiskami miejskimi podzielonymi głównie na władze oraz mieszkańców. Korzystając z wiedzy odnośnie praktycznych metod działania wraz z przykładami dobrej praktyki można osiągnąć zamierzony cel jakim jest poprawa jakości życia mieszkańców.